z broszury wydanej na V Mistrzostwa Polski AKN w Zakopanem 18-21.03.1976
W 1972 roku, po wielu staraniach, udało mi się doprowadzić do realizacji ideę rywalizacji sportowej między najlepszymi w kraju studentami – narciarzami. Nie sądziłem wówczas, że sport narciarski w środowisku akademickim poczyni tak kolosalne postępy. Dlatego przy tej skromnej okazji, jaką są V Mistrzostwa Polski Akademickich Klubów Narciarskich, warto trochę powspominać – w większości z własnego podwórka – środowiska gliwickiego, które było prekursorem organizacji masowych zawodów narciarskich.
W 1968 roku środowisko akademickie z Gliwic, z braku odpowiedniej ilości zgłoszeń nie zorganizowało ogólnopolskiego rajdu narciarskiego, natomiast aktyw Studenckiego Koła Przewodników Beskidzkich postanowił zorganizować zamiast rajdu … zawody narciarskie pod nazwą Igrzyska Wyższych Szkół Technicznych. Pomysłodawcą, organizatorem, kierownikiem, sędzią głównym i prawie wszystkim był Bruno Gabryś, ówczesny prezes AKN-u “FIRN”, a obecnie pracownik naukowy PAN. Popularność imprezy i jej organizacja przeszły wszelkie oczekiwania. Popularne “WST” – jak je nazywano – z roku na rok stawały się imprezą coraz bardziej udaną i o coraz większym zasięgu.
W 1970 roku, w czasie III Igrzysk WST, rozgrywanych tradycyjnie w pierwszą niedzielę miesiąca, zrodziła się we mnie myśl nadania tej imprezie rangi Mistrzostw Polski Akademickich Klubów Narciarskich. Droga od pomysłu do realizacji nie była łatwa ani krótka, tym bardziej, że musiałem pełnić wszystkie te funkcje, które niegdyś pełnił Bruno Gabryś na I Igrzyskach Wyższych Szkół Technicznych. Dzięki zrozumieniu idei rozwoju narciarstwa studenckiego przez ówczesne kierownictwo BP i T “Almatur” oraz wydatnemu poparciu sprawy przez kol. Michała Bucholza, udało się uzyskać środki na organizację I MP AKN-ów. Rozgrywane w Szczyrku, na Bieńkuli, na resztkach śniegu, niezbyt sprzyjających warunkach atmosferycznych, były sprawdzianem nie tylko poziomu sportowego narciarstwa studenckiego, ale również sprawności organizatorów.
Gdy w blasku ogni sztucznych na zakończenie Mistrzostw mówiłem o spotkaniu za rok, nie sądziłem, że faktycznie zdołam poderwać za rok sztab sędziów i organizatorów w zupełnie nieznany nam teren – rejon Zakopanego. A jednak w następnym roku kwietniowe słońce, biel śniegu, żółte czapeczki sędziów i czerwień ratraków stwarzały różnokolorowy przedsmak wielkiej imprezy. Na Goryczkowej, niestety, nie udało się rozegrać biegu zjazdowego, lecz pełnowymiarowy gigant dawał dużą satysfakcję i możliwość wykazania się.
W organizacji i sędziowaniu obu MP AKN-ów dużą pomocą służyli mi kol. kol.: Małgorzata Pakońska, Joanna Bidermann, Elżbieta Czorek, Barbara Suchodolska, Barbara Smolińska, Zygmunt Niedziela, Adam Skalski i Władysław Kołaczkowski, za co – korzystając z okazji – chciałbym im jeszcze raz serdecznie podziękować za ogromny wkład pracy i urzeczywistnienie pięknych narciarskich zmagań. Na podkreślenie zasługuje fakt, że większość z nich robiła to kosztem osobistych narciarskich wyrzeczeń.
III i IV MP AKN-ów organizowane były przez Akademicki Klub Narciarski przy Zarządzie Stołecznym SZSP w Warszawie. O ile dokonał się dalszy postęp w poziomie sportowym w środowisku studenckim, o tyle poziom organizacyjny cofnął się do stanu wyjściowego sprzed I MP AKN-ów. Nie mniej jednak zaangażowanie w sprawę dobra imprezy kol. Jana Fabianowskiego, jako sędziego głównego, zasługuje ze wszech miar na wyróżnienie.
Wyrażam nadzieję, że kolejne V Mistrzostwa Polski Akademickich Klubów Narciarskich organizowane przez AKN “Firn” Gliwice przywrócą szlachetną, sportową atmosferę tej pożytecznej dla całego środowiska imprezy, czego zarówno ja, jak i zwycięzcy poprzednich MP AKN-ów, życzą organizatorom z całego serca.
Przewodniczący
Federacji Akademickich Klubów Narciarskich
Andrzej Małek
Bielsko-Biała, styczeń 1976
Oryginał ulotki wraz listą zwycięzców pierwszych 4 edycji (w nieco skręconej formie):